De schrijvers benadrukken dat alle activiteiten op internet worden bewaard. Ze wijzen hierbij op eigen verantwoordelijkheid. “Wetten zullen er niets aan kunnen veranderen dat digitale informatie onuitwisbaar is, maar verstandige regelgeving kan zorgen voor controlemechanismen die burgers die dit willen, een zekere mate van privacy garanderen.”

Voor zichzelf zien de Google-mannen niet meer dan een passieve rol: “In de eerste jaren van het digitale tijdperk zullen technologiebedrijven een dikke huid moeten hebben, omdat ze vaak geconfronteerd worden met zorgen van het publiek over de privacy, veiligheid en bescherming van gebruikers.” 

Daar staat tegenover dat ze positieve ontwikkelingen zien voor het oplossen van lokale misstanden in de wereld. “Op dit moment zijn er plekken waar een vrije pers ontbreekt en er maar weinig mensen op internet zijn aangesloten. Wanneer dat verandert wordt het bereik van de verslaggeving over gevoelige zaken groter - en wordt het zelfs internationaal nieuws.”

Digitale oorlogvoering

Een ander aspect van het nieuwe digitale tijdperk is digitale oorlogvoering. Er zou al volop gebruik gemaakt worden van digitale virussen en wormen om belangrijke installaties van vijanden zoals nucleaire centrales, plat te leggen. 

“Op internet zullen staten elkaar aanvallen op manieren die in de echte wereld provocerend zijn. Ze vechten conflicten uit op internet terwijl het overal elders kalm blijft. Het feit dat men zo goed als anoniem kan blijven, maakt internetaanvallen een interessante optie voor landen die niet openlijk agressief willen overkomen, maar wel hun vijanden willen bestrijden. Slachtoffers van cyberaanvallen kunnen deze zelden aan iemand toeschrijven en dus worden de daders niet vervolgd.”